جوش هسته اي با كمك ليزر
ساليان سال است كه تحقيقات بر روي سيستم ‹‹جوش هسته اي كنترل شده›› براي توليد انرژي ادامه دارد. جوش هسته اي عناصر سبك در پلاسماي در دماي بسيار بالا مانند آنچه در خورشيد وجود دارد، اتفاق مي افتد. در سال هاي اخير بيشتر فعاليت هاي آزمايشگاهي براي ايجاد چنين شرايطي بر روي محصور سازي به روش مغناطيسي معطوف بود، و با استفاده از سيستم توكامك موفقيت هايي نيز در اين زمينه حاصل شده است. اما، از سال 1970، با اختراع ليزرهاي بسيار پرتوان، فعاليت ها براي ايجاد شرايط مناسب توسط ليزر در دست انجام است. ايده اصلي عبارت از متمركز نمودن تابش ليزر پر قدرت بر روي هدف است. هدف ممكن است از كره شيشه اي به قطر حدود  m50 كه حاوي مخلوطي از دوتريم و ترتيم در فشارهاي بالا يا كره هاي حاوي آب سنگين (D2O) و آب خيلي سنگين (T2O) يخ زده باشد. تعدادي از پرتوهاي ليزر بطور همزمان و به صورت متقارن به سوي هدف نشانه مي روند. جذب تابش ليزر در سطح كره باعث كندگي لايه روئي ماده و انفجار محتويات مي شود. انفجار توسط امواج فشاري كه به صورت شعاعي به سوي ماده حركت مي كنند، توليد يك هسته مركزي بسيار چگال مي كنند. دماي بسيار بالا حدود 108 كلوين در داخل هسته مركزي توليد مي شود در اين دما سرعت هاي دوتريم و ترتيم به قدري زياد است كه بر نيروهاي دافعه الكترواستاتيك بارهاي مثبت هسته غالب مي شوند و اتمها به هم جوش مي خورند.