الف)تقسیم بندی فضاھا در ارتباط مستقیم با
تقسیم بندی تصرف ھا نمی باشد.اگرچه در تصرف ھای صنعتی فضاھای اشتغال
بیشتری وجود دارد، اما فضاھای تجمعی، تاسیساتی و حتی اقامتی ھم در آنھا
یافت می شود.
ب)حداقل
ابعاد فضاھا: سطوح زیربنا، اندازه اضلاع و ارتفاع در انواع فضاھا، نباید
از اندازه ھای مشخص شده در این ضوابط کمتر باشد.اندازه ھای الزامی سطح کف و
اندازه اضلاع اتاق ھا باید خارج از قفسه ھای دیواری ثابت و کمدھای دیواری،
اندازه گیری و کنترل شود، تنھا آشپزخانه ھا که از دیوارھای تمام شده
اندازه گیری می شوند، مستثنی ھستند.
١-فضای اقامت
فضایی
است محصور که دارای نور و تھویه طبیعی بوده و در برابر عوامل طبیعی حفاظت
شود و برای زندگی، خواب و غذاخوردن انسان مھیا شده باشد و در انطباق با این
مقررات بوده ولی شامل آشپزخانه، حمام، توالت، انباری، راھرو، راه پله،
اتاق تفریحات و محفظه آفتابگیر در واحدھای مسکونی تک خانواری نمیشود.
٢-فضای اشتغال
فضایی
است محصور، (غیر از فضای اقامت)، که دارای نور و تھویه (مصنوعی یا
طبیعی)بوده و در برابر عوامل طبیعی حفاظت شده باشد و در انطباق با این
مقررات برای تصرفھای تجمعی، اداری، حرفهای، صنعتی، کسبی/ تجاری، انباری و
مخاطره آمیز توسط شاغلین آن مورد استفاده قرار گرفته و اتاق ھا یا فضاھای
ارائه خدمات حرفهای و ساخت، عبادت، آموزش، تفریح، پذیرائی، تعمیر، فروش و
انبار محصولات و مواد را شامل می شود.
تبصره ١:اتاقھای تو در تو و اتاقھای زیرزمین با رعایت شرایط زیر می توانند بعنوان فضای اقامت و اشتغال محسوب شوند.
الف )اتاق ھای تو در تو:
اتاق
ھای منضم به فضاھای اقامت و اشتغال درصورتیکه حداقل ٨٠ درصد دیوار مشترک
آن با فضای اصلی باز باشد، نیاز به نور و ھوای مستقل ندارد و برای محاسبه
نور و ھوای لازم، سطح اتاق منضم، به سطح فضای اصلی افزوده می شود.
ب )اتاق ھای زیرزمین:
اتاق
ھایی که کف آنھا پایینتر از سطح زمین باشد، تنھا در صورتی قابل اقامت و
اشتغال خواھند بود که حداقل۵٠ درصد از ارتفاع دیوارھای آن بالاتر از سطح
زمین اطراف بوده و قابل نورگیری و تھویه باشند.اگر ارتفاع سقف اتاق زیرزمین
و سطح زمین طبیعی (معبر یا حیاط)در یک تراز باشند، بایستی جھت استفاده
اتاق برای سکونت یا اشتغال، مجرای خارجی به عرض حداقل ١۵٠ سانتیمتر و با
ارتفاع لازم به منظور نورگیری و تھویه در کنار دیوار خارجی اتاق پی ش بینی
شود.برای محاسبه سطح نورگیر اینگونه اتاقھا تنھا ارتفاع ٩٠ سانتیمتر بالائی
پنجره تا سطح دریچه مجرای خارجی نور و ھوا محاسبه می شود.
٣-فضای تجمع
فضایی
که در آن تعداد افراد زیادی اقامت موقت یا اشتغال دارند، فضای تجمعی
نامیده می شود.فضاھایی مانند سینماھا، رستورانھا، ترمینالھای مسافربری،
کتابخانهھا، کلا سھای د رس، سالنھای نمای ش، نمایشگاه ھا، مساجد و
استادیومھای ورزشی جزو فضاھای تجمعی محسوب می شوند.
فضاھای تجمعی ملزم به رعایت ضوابط خروجی ھا، مندرج در بند ( 4-2-6)میباشند
۴-فضای انبار
الف)
شامل ھمه اتاقھا و فضاھای مرتبطی است که به منظور انبار کالاھا و محصولات
غیر مخاطره آمیز مورد استفاده قرار میگیرند و محل اشتغال محسوب نمی شوند.
ب )این ضوابط شامل فضاھای نگھداری وسائل در واحدھای مسکونی می شوند.
ج
)درصورتی که تدابیری جھت تھویه فضای انبار پیش بینی نشده باشد، جھت تھویه
بایستی برروی سطح در، شیارھایی جھت ورود و خروج ھوا تعبیه کرد.
د )مصالح سازنده فضای انباری باید از جنسی باشند که ایجاد گرد و غبار ننماید.
۵-آشپزخانه
الف)انواع آشپزخانه:آشپزخانهھا بر سه نوع ھستند:
الف- ١)آشپزخانه مستقل که توسط در و سایر عناصر جداکننده از دیگر فضاھا جدا شده است.
) الف- ٢)آشپزخانه باز OPENکه فضای آشپزخانه با سایر فضاھا بدون وجود در یا دیگر عناصر معماری، مرتبط است.
الف- ٣)آشپزخانه دیواری که در آن تجھیزات آشپزخانه در داخل دیوار جاسازی شده و میتواند توسط درھایی
از فضای اصلی مجزا گردد.
ب)آشپزخانه ھای مستقل باید دارای نور طبیعی باشند.
ج )استفاده از تھویه و نور مصنوعی در آشپزخانهھای باز و دیواری مجاز است.
د )کف آشپزخانه مستقل و باز و فضای کار مقابل آشپزخانه دیواری باید از مصالح قابل شستشو و عایق در برابر رطوبت باشد.
۶-توالت و حمام
الف)پنجره حمام یا توالت نباید به فضای بسته دیگری باز شود.
ب)نور حمام ھا، دستشویی و توالت ھا می تواند بطور مصنوعی تامین گردد.
ج)نورگیرھای سقفی می توانند برای تامین نور و تھویه الزامی حمام ھا، دستشویی و توالت ھا مورد استفاده قرار گیرند.
د) سطح شفاف نورگیرھای سقفی نباید از سطح الزامی شیشه پنجره کمتر باشد.
ه )تھویه حمام ھا، دستشویی و توالت ھا در صورت نداشتن پنجره و نورگیر سقفی باید بصورت مکانیکی انجام پذیرد.
و
)در ساختمانھای گروه ھای ۴تا ٧، دیوارھای توالت ھا و دستشویی ھا باید
حداقل تا ارتفاع 1.20متر از کف، با کاشی یا مصالح مشابه پوشیده شود تا از
نفوذ آب به دیوارھا جلوگیری کند.در حمام این ارتفاع 2 متر می باشد.کف این
فضاھا باید عایق کاری رطوبتی شده و با کاشی یا دیگر مصالح قابل شستشو
پوشیده شود.
٧ -فضاھای نیمه باز ساختمان
فضاھایی
چون بالکن و ایوان، که از داخل ساختمان میتوان به آنھا وارد شد و در
ارتباط با ھوای آزاد قرا ر دارند، به گونه ای که حداقل یک وجه آنھا باز
باشد، فضای نیمه باز محسوب می شوند.تعبیه این فضاھا در ساختمانھای مسکونی
گروھھای ۶و ٧الزامی است.ھدایت آبھای سطحی این فضاھا به سطح معابر عمومی
مجاز نمیباشد.
الف)بالکن
بالکن
سطحی است که از دو یا سه طرف مستقیما در مجاورت ھوای آزاد قرار گرفته است و
زیر آن بوسیله فضای بستهای اشغال نگردیده باشد.در صورت طره بودن بالکن،
میزان حداکثر عمق آن طبق آئین نامه ٢٨٠٠ تعیین می گردد.
الف- ١ )جمع آوری و ھدایت آب باران و برف، توسط شیب بندی یا ناودان، در بالکن ضروری است.
الف- ٢ ) شکل و ارتفاع دستانداز بالکن تابع بند دست انداز و جان پناه 4-4-3 می باشد.
ب)بالکن کم عمق
بالکن
کم عمق سطحی است با عمق کمتر از ۵٠ سانتیمتر و حداکثر طول آن به اندازه
عرض پنجره ای که تا کف امتداد دارد و تنھا به منظور استفاده کوتاه مدت از
ھوای آزاد استفاده می شود.
ب-
١)بالکن کم عمق می تواند از مصالح ی ساخته شود که آب باران و برف از سطح
آن عبور کند و در آن از شیببندی به منظور ھدایت آب باران و برف به کانال
عمودی صرفنظر شود.
ج)تراس
تراس
سطح روبازی از ساختمان است که بر بام طبقه زیرین قرارگرفته است.این سطح می
تواند بام نھایی ساختمان یا سقف بخش ھائی از طبقات آن باشد.
ج- ١ )جمع آوری و ھدایت آب باران و برف توسط شیب بندی یا ناودان در تراس الزامی است.
د)ایوان
ایوان فضایی است که تنھا از یک طرف با ھوای آزاد مستقیما ارتباط دارد.ایوان ھمیشه مسقف است.
د-
١)درصورتیکه پنجره در داخل یک ایوان قرار داشته باشد، نباید سطح باز نمای
ایوان، درھر طبقه کمتر از یک چھارم سطح افقی سرپوشیده شده به اضافه دو
برابر سطح درب و پنجره ھای شیشه ای الزامی مابین ایوان و فضای قابل سکونت
مجاور برای نورگیری یا تامین نور و تھویه از طریق آن باشد.در واحدھای
مسکونی تک خانواری ، عرض ایوان نباید کمتر از ٣متر و در مسکونی چند خانواری
نباید کمتر از 1.8 متر باشد. عمق ایوان نباید بیش از دوبرابر عرض آن باشد.
د- ٣ )جمع آوری و ھدایت آب باران در ایوان، توسط شیب بندی یا ناودان ضروری است.
د- ۴)تبدیل ایوان به محفظه آفتابگیر تنھا با مجوز نھاد مسئول امر ساختمان مجاز خواھد بود.
٨ -فضاھای محل توقف خودرو
الف )تعداد الزامی محل توقف خودرو در تصرف ھای مختلف در ضوابط شھرسازی طرح ھای توسعه شھری تعیین می گردد.
ب)اگر
تعبیه محل ھای توقف خودرو در ساختمان بعلت مشکلات فنی و حقوقی مقدور
نباشد، نھاد مسئول امر ساختمان با تایید شورای شھر می تواند از مالک مبلغی
را مطالبه و در مدت زمان کوتاه و مشخص جھت ایجاد توقفگاه ھای عمومی در محله
و در صورت عدم نیاز، برای ایجاد توقفگاه ھای عمومی در شھر مصرف نماید.
ج)توقفگاهھای
خودرو و مسیرھای ورود و خروج آن نباید خطری را متوجه محل بازی کودکان
نماید و دود، بو یا سروصدای ناشی از آن نباید مزاحم بازی کودکان در محل
بازی، آسایش سکونت و کار، آرامش و استراحت در ساختمان و اطراف آن باشد.
د )کلیه توقفگاه ھای سرپوشیده باید بصورت طبیعی تھویه و درصورت عدم وجود سطوح کافی جھت تھویه طبیعی، با سیستم مکانیکی تھویه شوند.
د-
١) سیستم ھای تھویه مکانیکی توقفگاهھای خودرو باید در انطباق با ضوابط
مبحث چھاردھم ( تأسیسات گرمائی، تعویض ھوا و تھویه مطبوع)و استانداردھای
تأسیسات مکانیکی باشد.
ه)توقف یدک و یا کاروان در توقفگاهھای خودرو مجاز است.
و)انواع توقفگاهھای خودرو:توقفگاهھای خودرو به سه گروه کوچک، متوسط و بزرگ در انواع خصوصی و عمومی تقسیم می شوند.
توقفگاهھای
مختص ساکنین در ساختمانھای مسکونی توقفگاه ھای خصوصی و توقفگاه ھای مختص
تصرف ھای عمومی و توقفگاه ھائی که امکان استفاده عموم از آنھا میسر است،
توقفگاه عمومی محسوب می گردند.
توقفگاھھای
دارای حداکثر ٣واحد محل توقف خودرو، توقفگاه کوچک، توقفگاهھای تا ٢۵ واحد
محل توقف خودرو، توقفگاه متوسط و توقفگاهھای دارای گنجایش بیش از ٢۵ واحد
محل توقف خودرو، توقفگاه بزرگ محسوب می شوند.
و- ١)معبر ورودی و عرض رامپ در توقفگاهھای بزرگ نباید کمتر از ۵متر و در توقفگاهھای متوسط نباید کمتر از 3.5 متر باشد.
حداقل عرض ورودی برای توقفگاه ھای کوچک 2.5 متر است.
و-
٢)توقفگاهھای بزرگ و متوسط باید حداقل دو راه خروج افراد پیاده داشته
باشند که الزاماً یکی از آنھا به فضای باز ساختمان یا معبر عمومی متصل
گردد.
و- ٣)در توقفگاهھای کوچک، راه خروج استفاده کنندگان می تواند با مسیر ورود خودرو یکی باشد.
و- ۴)در توقفگاهھای کوچک، پیش بینی دو واحد توقف خودرو در پشت سرھم بلامانع است.
و- ۵)در توقفگاهھای بزرگ و متوسط، تعمیر خودرو در محل توقفگاه مجاز نیست.
و-
۶)در توقفگاه ھای بزرگ باید در کنار معبر، گذرگاه افراد پیاده ای به عرض
حداقل ۶٠ سانتیمتر و اختلاف سطح حداقل ٢٠ سانتیمتر بالاتر از سطح معبر
سواره در نظر گرفته شود.
ز)ارتفاع
توقفگاهھا:ارتفاع توقفگاه ھای کوچک خودرو از کف تا سطح زیرین سقف و یا
درصورت وجود تاسیساتی در زیر سقف، تا پایین ترین سطح تاسیسات سقف حداقل ٢٢٠
سانتیمتر می باشد.در توقفگاه ھای متوسط و بزرگ حداقل ارتفاع از کف تا زیر
سقف ٢۴٠ سانتیمتر است.
ح)در توقفگاهھای عمومی حداقل ارتفاع آزاد درب خروجی خودرو به میزان ٢١٠ سانتیمتر الزامی است.
ط)در توقفگاه ھای خصوصی، درصورت وجود ورودی مجزای دیگری برای اشخاص، پیش بینی ورودی سواره به میزان حداقل ١٨٠ سانتیمتر الزامی است.
ی)ابعاد و مساحت محل ھای توقف خودرو:
ی-
١)ابعاد لازم جھت توقف خودرو درصورتیکه کنار یکدیگر قرار گیرند ۵*2.5 متر
می باشد. ھنگامی که خودروھا در طول و پشت سر یکدیگر قرارمی گیرند ابعاد فوق
به2*6 متر تغییر می کند.دو خودرو می توانند در توقفگاهھای سرپوشیده بین دو
ستون قرار گیرند بشرط آنکه فاصله محور ستونھا از ۵متر کمتر نباشد.
ی- ٢)درصورتیکه دو طرف یک محل توقف در توقفگاه دیوار باشد، حداقل عرض آن باید ٣متر باشد.
ک
)حداقل عرض مسیر رفت و آمد در توقفگاه ھا نباید از ۵متر کمتر باشد. شعاع
بیرونی مسیر گردش خودرو در توقفگاه ھا نیز نباید کمتر از ۵متر در نظر گرفته
شود.
ل)مصالح توقفگاه ھای خودرو:
ل- ١)جنس کف باید از مصالح قابل شستشو باشد.
ل- ٢)در توقفگاه ھای متوسط و بزرگ سرپوشیده، مصالح پوشش ستونھای فلزی باید با مواد مقاوم در برابر آتش پوشیده شوند.
م)ھمه توقفگاه ھای خودرو باید مجھز به تجھیزات مبارزه با حریق باشند.
ن)ھنگامی
که طبقات دیگر ساختمان بوسیله پله ھا از توقفگاه خودرو قابل دسترسی باشد،
باید بین محفظه پلهھا و توقفگاه یک فضای قرنطینه در نظر گرفته شود.
س)حداکثر زاویه شیبراھه در توقفگاه ھا ١۵ %است.یک متر ابتدا و انتھای آن نیز باید با شیب ١٠ %باشد.
ع)عرض شیبراھه ورودی در توقفگاهھای عمومی تابع عرض مسیر آن است.
ف)آبھای سطحی باید در توقفگاهھای بزرگ و متوسط با شیببندی به فاضلاب منتقل شود.
٩ -فضاھای تاسیساتی
فضاھایی
ھستد که تجھیزات و وسائل تاسیساتی ساختمان در آن نصب می شود.درصورت اقامت
فرد یا افراد، این فضا تابع قوانین فضاھای اشتغال میباشد.
الف)فضای نصب کنتورھا
در
ساختمان ھای دارای بیش از ٨واحد مسکونی یا تصرف ھای دیگر، باید در طبقه
ھمکف یا زیرزمین فضایی محصور و مسقف به منظور نصب کنتورھای آب، فاضلاب، برق
و گاز پی شبینی گردد.در ساختمان ھای کمتر از٨واحد، این فضا می تواند یک
تورفتگی در دیوار باشد.فاصله تورفتگی یا دیواری که برروی آن کنتورھا نصب می
شود با دیوار مقابل نباید کمتر از ١٨٠ سانتیمتر باشد.
ابعاد
این فضا تابع تعداد واحدھا در ساختمان میباشد.ارتفاع کف تمام شده تا زیر
پایین ترین لوله تاسیساتی یا کابل برق نباید از ٢٠۵ سانتیمتر کمتر باشد.
ب)فضای موتورخانه
مشخصات این فضا باید در انطباق با ضوابط مندرج در مبحث چھاردھم مقررات ملی ساختمان (تاسیسات گرمایی، تعویض ھوا و تھویه مطبوع )باشد.
عایق
بندی صدا و میزان لرزش در فضاھای مختلف ساختمان و تصرفھای مختلف، ناشی از
تاسیسات موتورخانه باید مطابق با مبحث ھجدھم مقررات ملی ساختمان (عایق بندی
و تنظیم صدا)باشد.
ج)تاسیسات در فضای باز
تجھیزات
خنک کننده مانند کولر، باید در محلی نصب گردند که از تابش مستقیم نور
آفتاب محفوظ باشند. کانالھای کولر نیز باید در حد امکان کوتاه طراحی گردد
(حداکثر یک متر)تا از اتلاف انرژی جلوگیری شود.در غیر اینصورت تعبیه
سایبانی برای کولر و عایق حرارتی برای کانال ھا، الزامی است.
د)دستگاه تھویه (ھوادھی)، کانال ھای تاسیساتی (عمودی و افقی)
د-
١ )دستگاه ھای تھویه باید مطمئن در استفاده و مقاوم در برابر حریق
باشند.این دستگاه ھا باید طوری طراحی و ساخته شوند که بو و خاک را به
فضاھای دیگر منتقل نکنند و بمنظور جلوگیری از توسعه صدا به اندازه مطلوب
عایق شده باشند.
د- ٢ )موارد بند فوق در مورد کانال ھای تاسیساتی افقی و عمودی و مصالح آنھا نیز صادق میباشد.
د-
٣ )ھمه بازشوھای کانال ھا، چه مدخل و چه خروجی، باید توسط شبکه یا کرکره
محکمی که جسمی به قطر نیم اینچ=1.25 سانتیمتر از آن نگذرد و قابل جویدن
بوسیله موش و سایر حیوانات موذی نباشد، محافظت شود.
د- ۴ )ھمه کانال ھا در مدخل یا خروجی باید دارای امکانات لازم برای تمیزکردن باشند.
ه)تجھیزات مبارزه با حریق، دستگاهھای حرارتی با مواد سوختنی، فضاھای قرارگیری
موتورھای سوخت:
ه-
١ )دستگاھھای حرارتی دودزا و اجزای آنھا مثل دودکش، لوله ھا و اتصالات
آنھا و ھمچنین اجزاء ھدایت مواد سوختنی باید مطمئن در استفاده و مقاوم
دربرابر حریق باشند.
ه-
٢ )دستگاھھای ثابت حاوی آتش و موتورھای سوخت متراکم کننده و ھمچنین منابع
نگھداری گاز و سوخت مایع فقط در فضاھایی مجاز به نصب ھستند که ازنظر
موقعیت، اندازه، نوع ساخت دستگاه و نوع استفاده مطابق ضوابط مبحث چھاردھم
مقررات ملی ساختمان ( تاسیسات گرمایی، تعویض ھوا و تھویه مطبوع)بوده و خطری
بوجود نیاورند.
ه-
٣ )دود حاصل از مکان ھا و دستگاه ھای حاوی آت ش و دستگاه ھای تولید حرارت،
باید بوسیله تجھیزات منتقل کننده به ارتفاعی بالاتر از ساختمان ھدایت
شوند.
ه-
۴ )تاسیسات مکنده دود باید بر حسب تعداد و موقعیت طوری تعبیه شوند که تمام
مکان ھا و دستگاه ھای حاوی آتش ساختمان براساس ضوابط به آن متصل شوند.
ه - ۵ )نگھداری مواد سوختنی باید به صورتی انجام شود که مزاحمتی از جھت بو وصدای پرکردن منبع ایجاد نکرده و خطری بوجود نیاورند.
١٠ -مشاعات ساختمان
الف)مشاعات، قسمتھایی از بنا است که مالکیت آنھا به عموم ساکنین آن ساختمان تعلق دارد.
ب)استفاده
موقت از مشاعات ساختمان جھت اجتماعات و مراسم عمومی درصورت توافق ساکنین و
وجود دسترسی ھای خروج تعیین شده در این مبحث و مبحث سوم مقررات ملی
ساختمان امکان پذیر است.
ج)محل اقامت شخص یا اشخاصی که وظیفه اصلی آنھا نگھداری و حفاظت از ساختمان است، سرایداری نامیده می شود.
ج
- ١ )ورودی به قسمت سرایداری باید مستقل از واحدھای تصرف دیگر در
ساختمانباشد، بطوریکه رفت و آمد سرایدار، مزاحمتی برای سایر ساکنین ساختمان
ایجاد نکند.
ج- ٢ )فضای سرایداری تابع ضوابط تصرف ھای مسکونی است.
د)استخر
خصوصی:ھر استخری که برای شنا ایجاد شود، درصورتیکه در ارتباط با بناھای
مسکونی باشد و برای استفاده ساکنین و مھمانان خصوصی آنان باشد، استخر خصوصی
نامیده می شود.
د- ١)استخرھای خصوصی در فضاھای کناره بنا نمی توانند مستقر شوند.
د- ٢)فاصله دیوارھای استخر خصوصی از بر تفکیکی زمین در وجوه مختلف آن باید حداقل ٢متر و از طرف معبر
عمومی حداقل ٣متر باشد.این فواصل درخصوص استخرھای خصوصی واقع در زیرزمین نیز صدق می کند.
د-
٣)در کلیه استخرھای خصوصی با بیش از ١۶ مترمکعب گنجایش آب، باید وسایل جمع
آوری ھرگونه مواد خارجی در سطح و داخل آب با گردش جریان آب پیش بینی شود.
د-
۴)دستگاهھای مورد نیاز باید در فضای محفوظ و قابل دسترس برای مسئول مراقبت
از آنھا نصب گردد. تاسیسات برقی باید بطریقی مستقر شود که امکان نفوذ آب
به آنھا وجود نداشته باشد.
د- ۵)در کلیه استخرھای خصوصی باید دور تا دور استخر، مسیر حرکتی با عرض حداقل ١٢٠ سانتیمتر پیش بینی شود.
د- ۶)مصالح سازنده استخرھای خصوصی باید از جنس غیر لغزنده بوده و حداقل ٣۵ سانتیمتر از عرض مسیر
حرکت در اطراف استخر باید با مصالح غیر لغزنده اجرا شود.
د- ٧)در استخرھای خصوصی باید حداقل یک سیستم خروج افراد از داخل استخر مانند پله یا نردبان پیش بینی شود.
د-
٨)کلیه استخرھای خصوصی باید با آب پاک ( تصفیه شده)تغذیه شوند.استخر خصوصی
و تاسیسات مربوط به آن باید مجھز به وسایل تخلیه کامل آب باشند و آب باید
با روش ھای مورد تأیید نھاد مسئول امر ساختمان، بدون ھیچگونه صدمه به
ھمسایگان و خدمات عمومی تخلیه شود.
د- ٩)جھت حفاظت از محیط زیست، بھتر است آب تخلیه شده از استخر با تدابیری در مصارف دیگر مجاز مورد استفاده قرار گیرد.
د-
١٠ )کلیه بخشھای استخر خصوصی و تاسیسات مکانیکی متعلق به آن باید طبق
ضوابط مبحث شانزدھم مقررات ملی ساختمان ( تاسیسات بھداشتی)باشد.
د- ١١ )در اطراف استخرھای خصوصی باید وسائل نجات مانند حلقه نجات مھیا و در دسترس باشد.
د- ١٢ )چنانچه استخر خصوصی دارای سونا باشد، باید دارای حداقل یک سطح از جنس شیشه باشد تا در مواقع اضطراری مورد استفاده قرار گیرد.
ه)فضای
تجمعی:چنانچه با موافقت ساکنین، بخش ھائی از مشاعات ساختمان به منظور
تشکیل جلسات و برگزاری مراسم مورد استفاده قرار گیرد، این فضا را فضای
تجمعی مینامند.
به نقل از: mohandesiomran.ir
افزودنی تبدیل گچ به سیمان