افزایش جمعیت و به ویژه تکنولوژی وعدم تناسب آن با محیط زیست و نیز تغییر سطح فرهنگ و تمدن انسانها در طی دورانها ،به خصوص قرن اخیر و خلاصه ،عدم تجربه به روابط صحیح بین نیازهای انسان و محیط زیست ، موجب تغییرات وسیع و بر هم خوردن شرایط طبیعی و اکو سیستم ها (جنگل، مرتع ، خاک ، دریا و ....) در بسیاری از نقاط جهان شده است .

آثار سوء تکنولوژی مدرن بر روی محیط زیست نوعی آگاهی نو نسبت به مسائل زیست محیطی در مردم به وجود آورد و مهمتر از همه برای اولین بار در تاریخ احساس شد که منابع طبیعی زمین محدود است و متعلق به همه .
به نظر می رسد که واژه ی «توسعه پایدار » از واضح ترین مفاهیمی باشد که به خوبی ، آنچه را که در ذهن و اندیشه بسیاری از مردم است بیان می کند وبه همین علت این واژه به سرعت فراگیر شده و کاربرد عمومی پیدا کرده است . دستیابی به چنین توسعه ای مستلزم تحول مثبت عظیم بنیادی در اقتصاد جهان ، بهره وری معقول از منابع طبیعی ، نیز تغییر جهت اساسی در نگرش انسان به طبیعت و تجدید نظر جدی در الگوهای تولید و مصرف است .
در این حرکت جهانی ، معماری نیز همسو با سایر دانشمندان در پی یافتن راهکارهای جدید برای تامین زندگی مطلوب انسان بوده اند ، بدیهی است که زندگی ، کار ، تفریح و استراحت و .... همه و همه فعالیتهایی می باشند که در فضاهای طراحی شده توسط معماران صورت پذیرفته و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تاثیر مستقیم خواهد داشت ، وظیفه ای بس حساس در این خصوص بر عهده معماران می باشد.
دریافت متن کامل مقاله [ دریافت فایل معماری ، محیط زیست ، توسعه پایدار ]

 

به نقل از: http://www.armanshahr.org

افزودنی تبدیل گچ به سیمان