جیمز کارپنتر و دنیایی از نـــور و شــیشه

 

جیمز کارپنتر یک هنرمند، معمار و از همه مهمتر یک کارشناس نابغه در استفاده از شیشه و نور است. او به خاطر طرح های شگفت انگیزش که ساختارهای نامرئی را مرئی و نمایان می­کند شناخته می­شود. استودیوی طراحی او در نیویورک قرار دارد. چیزهای زیادی درباره منهتن نیویورک می­توان گفت. اینجا مرکز سرمایه و تجارت جهان است و محلی که شاهد بروز حوادث تروریستی در ۱۱ سپتامبر بود. اما جیمز کارپنتر ترجیح می­دهد که درباره کیفیت نور در منهتن صحبت و کار کند. جایی که نور در آن از دیدگاه وی حالتی شگفت انگیز ایجاد می­کند.
این روزها، این هنرمند نیویورکی همکاری گسترده ای با برخی از بهترین و شناخته شده ترین معماران جهان می­نماید تا با دانش و هنر خود ماهیت نور را در داخل و اطراف ساختمانهای آنها تغییر دهد. از جمله این معماران مطرح می­توان به نورمن فاستر Norman Foster““، اسکیدمور،اوینگس و مریل“Skidmore Owings and Merrill” ، ریچارد میر “Richard Meier“و نیکولاس گریمشا “Nicholas Grimshaw” اشاره کرد.

ادامه ی مطلب جیمز کارپنتر و دنیایی از نـــور و شــیشه

 

به نقل از: http://www.noandishaan.com

افزودنی تبدیل گچ به سیمان 

دانلود کتاب معماری : خود آموز استفاده از شیشه در ساختمان

 

عنوان کتاب : glass construction manual

نویسنده: –

انتشارات: –

کد کتاب : ۰۱۳۱۰۱۳۱۳

کتاب را از آدرس های زیر دانلود کنید:

لینک دانلود ۱( سرور ۴shared ) : خود آموز استفاده از شیشه در ساختمان 1

لینک دانلود ۳( سرور mediafire) : خود آموز استفاده از شیشه در ساختمان 2

پسورد فایل : www.memarchitect.com

حجم فایل : حدود ۴۸ مگابایت

فرمت فایل : pdf تصویری

تعداد صفحات : ۲۴۷ صفحه

 

به نقل از: http://www.memarchitect.com

افزودنی تبدیل گچ به سیمان 

ارسی اوج هنر چوب و شیشه

 

این هنر، هیچ میخ و ‏چسبی به کار نمی‌رود و تمام نقش و نگار‌ها ی آن به وسیله اتصالات ظریف ‏چوب (کام و زبانه) به هم وصل می‌شوند.

استان کردستان به علت آب و هوای خوبی که دارد محل رویش درختان ‏گوناگونی مانند گلابی، گردو، کیکم و سنجد است و این امر باعث شده که مردم ‏این دیار به هنر چوب و کار با چوب اهمیت زیادی دهند و در این هنر استادان ‏و هنرمندان بزرگی مانند استاد مجید نعمتیان، استاد عباس پسر استاد نجار ‏باشی، استاد عبدالحمید نعمتیان، استاد بهزادیان و استاد نعمت الله محمودی را ‏به خود دیده است.

هنر نازک کاری هنری ریزه کاری و نقش و نگار است که این ‏هنر از گذشته دور تا به حال نقش ویژه ای در میان افراد داشته و انتظار می‌رود ‏که در آینده دور پررونق تر شود روز به روز بر زیبای آن افزوده شود.

اکنون در ‏سراسر دنیا هنر نازک کاری کردستان شناخته شده است و سنندج را به عنوان ‏خالق این هنر زیبا می‌شناسند. هنر چوب ریشه در زندگی مردمان این دیار دارد ‏بر اصولی استوار است که همزمان با آداب و سنن و محیط زیست استان تولد ‏و رشد یافته است.

کار با چوب به طور عمده به شش رشته نجاری، نازکاری، ‏نجاری نازک کاری، منبت کاری، معرق کاری و خاتم کاری تقسیم می‌شود که ‏هر کدام زیبای خاص خود را دارد یکی از رشته‌های کهن و زیبای کار با چوب، ‏نجاری نازک کاری یا اروسی سازی است.

صنعت نجاری هنگامی‌ که با هنر ‏طراحی و ظرایف نازک کاری تلفیق شود حاصل آن پدیده ای زیبا و جذاب است ‏که اروسی یکی از از این پدید‌ه‌ها است.

اروسی به درهای اطلاق می‌شود که به ‏حالت کشویی و از پایین به بالا باز می‌شود. هنر اروسی سازی پیوندی بین ‏نازک کاری چوب، شیشه بری و نجاری و طراحی است.

در این هنر، هیچ میخ و ‏چسبی به کار نمی‌رود و تمام نقش و نگار‌ها ی آن به وسیله اتصالات ظریف ‏چوب (کام و زبانه) به هم وصل می‌شوند. برای این کار ابتدا طرح اولیه با ‏اطلاعاتی از هندسه و مثلثات روی کاغذ تهیه می‌شود و سپس با دقت و ظرافت ‏فراوان چوب‌ها بریده می‌شود و شیشه‌ها با مهارت خاصی کنار هم چیده می‌‏شود و تمام اتصالات با فنون زیبای نجاری به هم متصل می‌شوند.

انواع نقش‌های اروسی‏

اروسی‌ها دارای نقش‌های متعددی است که دو نوع آن بیشتر از همه در استان ‏کردستان رایج ومتداول بوده است.

‏۱ – نقش اسلیمی ‌‌و متداول

همان طور از اسم آن پیداست نقشی است که در اکثر کشورهای اسلامی ‌رایج ‏است و خارجیان آن را به مردم مسلمان نسبت می‌دهند و نقش اصلی آن را از ‏گیاهان گرفته اند و در نقش‌های قالی و نقاشی‌های مختلف نیز دیده می‌شود.

 

۲ – گره چینی

این نقش دارای نقوش هندسی شکل است که به مرور زمان در دنیای اسلام رایج ‏شده و در کاشی کاری‌ها و آجرنماها کاربرد فراوانی دارد و کل کار با هندسه و ‏مثلثات آمیخته شده است.

اکثر نقش‌های اروسی در انواع مختلف ۸،۱۲، ۱۶،۲۴، گره ساخته می‌شود که ‏در استان کردستان ۱۶ رایج و ۲۴ نادر است. هریک ازن قش‌های اصلی که شامل ‏نقش اسلیمی ‌و گره چینی است خود دارای نقش‌هایی فرعی است که در این ‏میان، نقش جقه اهمیت ببیشتری از بقیه دارد.‏

نقش جقه

جقه در معنای درخت سرو است که مظهر آزادی است و شکل تقریبی آن را به ‏صورت درخت سرو فرض می‌کنند و سر نقش به صورت خمیده است و بدین ‏معناست که مرد آزاده و آزاد فقط در مقابل معبود سر تسلیم فرود می‌آورد این ‏نقش در استان کردستان بسیار دیده می‌شود و اکثر شیشه‌های آن به رنگ ‏قرمز رنگ است در کل شهرستان فقط یک نمونه رنگ آبی وجود دارد.‏

استادان قدیمی ‌‌اروسی ساز

در شهرستان سنندج به اروسی توجه خاصی شده است و به فراوانی در این راه ‏زحمت کشیده اند که بارزترین آنها در هر دوره به ترتیب زمانی که می‌زیستند ‏عبارتند از استاد محمد نجارباشی(قطار چیانی) سازنده اروسی منزل سالار ‏سعید (موزه سنندج) استاد نعمت الله پدر مرحوم استاد مجید نعمتیان سازنده ‏اروسی ۳ لگنه ضلع غربی منزل آصف و استاد نجار باشی سازنده اروسی ۴ لگنه ‏منزل وکیل. در حال حاضر چون هزینه نصب و تولید اروسی بالارفته است و ‏کاری پرطاقت است کسی به آموختن آن روی نیاروده است و فقط استاد نعمت ‏الله محمودی به آموزش آن همت گمارده است و بسیاری از اروسی‌های گذشته ‏را که در حال نابودی بوده ایشان مرمت و بازسازی کرده است.

اروسی‌های قدیمی‌

در سنندج اروسی‌های زیادی وجود داشته است که به مرور زمان اکثر آنها از ‏بین رفته است و درحال حاضر می‌توان از اروسی ارزنده ای مانند اروسی۷ لگنه ‏‏ موزه سنندج و اروسی‌های عمارت آصف، عمارت خسرو آباد و منزل وکیل، ‏منازل آقایان گله داری و غیاثی یاد کرد که هنوز پا برجا است.

در منازل قدیمی ‌‌‏سنندج با توجه به سلیقه صاحب منزل و معمار ساختمان، اروسی‌های ‏گوناگونی ساخته شده است و یا حداقل کتیبه در وردی را به صورت اسلیمی‌‏ درست می‌کردند.

به نقل از: نقش نگار  افزودنی تبدیل گچ به سیمان 

دیوار شیشه ای دوجداره و استفاده بهینه از انرژی

 

امروزه توجه بسیاری از کارشناسان به سوی مسائل مربوط به رفاه و آسایش شهروندان و همچنین کاهش هزینه های پرداختی انرژی معطوف شده است.  در این راه اخیرا در اروپا دیوار هایی ساخته می شود که از جنس شیشه است.  این دیوارها دوجداره هستند.  این دیواره ها به گونه ای ساخته شده اند که هوا در فضای مابین دو شیشه جریان پویا دارد.  ساخت این دیوارها مهر تاییدی بر ساخت دیوارهای نوین در معماری امروز است.
دیوارهای حایل دوجداره نسل جدیدی از سیستم های گرماساز، تهویه هوا و سرماساز است که سیستم تعدیل کننده دما را که تا پیش از این در بخش مرکزی درونی خانه نصب می شد امروزه به پیرامون خانه انتقال داده است.
فرضیه ساخت این دیوار ها بسیار آسان بوده و با توجه به سیستم های تهویه هوا که قبلا رایج بوده و ناکارآمد نشان داده است؛ معماران و مهندسین را به فکر واداشته است که بر روی مسایل مربوط به کنترل حرارتی متمرکز شوند.  این طرح مشابه “پنجره های مونتیسلو” که توسط “توماس جفرسون” طراحی شده است می باشد؛ بدین ترتیب که هوا تمیز و تازه به سطح پایینی آورده می شوند و پس از جذب آلودگی ها و گرما به بلا می رود.مهم ترین تحول تکنیکی که این تولیدات پدید می آورند این است که این سیستم ها همگام با الگوهای معماری نوین بصورت کنترل و نظارت اتوماسیون پیش می رود.  این کنترل ها احتمالا جوابگوی نیاز بشر امروز خواهد بود.  کارشناسان اینطور برآورد کرده اند که این قبیل دیوارها نقش تولید دوباره انرژی را بر عهده دارند و به واژه “فرانمایی زیست محیطی” معنا می بخشد.  سیستم این دیوارها به نحوی است که تمام ابعاد مثبت زیست محیطی را در خود دارد.

سازندگان این دیوارها متخصصانی از کشور آلمان بوده اند که هدف اصلی آنها حفاظت از محیط زیست بوده است.  در این دیوارها برای کنترل نور خورشید یک ورقه آلمینیومی سوراخدار با عرض ۳۰ سانتی متر در فضای بین دو لایه شیشه ای دیوار قرار داده می شود.  سوراخ های این ورقه آلمینیومی برای این است که بدون نیاز به نور زیاد و همچنین با حداقل نور خورشید بتوان از داخل نمای بیرون را دید.  سایه سوراخ های موجود در این ورقه آلمینیومی بر روی بخش انتهایی ساختمان که از این دیوار ها در آن استفاده نمی شود، می افتد.  بنابراین در هر دوقسمت انعکاس نور خورشید باعث پدید آمدن گرمای مضاعف در ساختمان نمی شود.

در بین دو جدار شیشه ای هوا جریان دارد و همین امر باعث کنترل انتقال حرارتی می شود.  ورقه آلمینیومی دو لایه متفاوت هوا را از هم جدا می کند.  لایه بیرونی توسط نور خوشید گرم می شود و به بالا می رود و از سمت سمت پشت بام از بین دوجدار خارج می شود و هوای پاک و تمیز وارد می شود.

به نقل از: naghsh-negar.ir  افزودنی تبدیل گچ به سیمان 

شیشه در دنیای اسلام

 

مقدمه

 

ظهور ناگهانی اسلام به عنوان یك مذهب و تمدن بزرگ در جهان، از حیرت انگیزترین رویدادهای تاریخ بشر است. در سال 610 میلادی، حضرت محمد (ص )كه بازرگانی اهل مكه بود. شروع به افشای رسالت خود و دعوت مردم به اسلام و اطاعت از خداوند كرد. پس از ادیان یهود و مسیحیت، اسلام مردم را دعوت به توحید و خداپرستی می نمود. و در زمان رحلت رسول اكرم (ص)در سال 632 میلادی، تمامی قبایل عرب در شبه جزیره عربستان، به دین اسلام گرویده بودند. لشگرهایی از مسلمانان نیز به سرزمین هایی در شمال، غرب، شرق حمله كردند تا دین خود را گسترش دهند و در طی تنها ده سال، كشورهای ثروتمند سوریه،مصر، و ایران را به تصرف خود درآوردند. برای نظارت بر این سرزمین های جدید و پهناور، در سال 660 میلادی، پایتخت از مكه به دمشق در سوریه تغییر یافت و سپس در سال 750 به بغداد منتقل شد. در این زمان سپاهیان اسلام به عمق آسیای مركزی نفوذ كرده و از شمال آفریقا به اسپانیا و فرانسه حمله كردند و نهایتاٌ در سال 732 توسط شارل مارتل در جنوب فرانسه متوقف شدند. تغییر سرعت فتوحات مسلمانان و تبدیل آن به یك امپراطوری متحد نیز پدیده ای شگفت اور است مدت كوتاهی پس از فرو پاشی سیاسی، امپراطوری بزرگ اسلام، به چند قسمت شد، ولی ولی وحدت فكری، فرهنگی و اقتصادی مسلمانان، تحت حمایت وحدت عقیدتی ایشان ادامه یافت و جنبه های مشخصی از تمدن اسلامی، در تولیدات هنری و صنعتی آنان تاثیر گذاشت.

 

استفاده از شیشه در جهان اسلام

 

تاریخچه شیشه در جهان اسلام به سه دوره تقسیم می شود: اولین دوره تا قرن یازدهم میلادی ادامه می یابد.در دوره دوم از قرن دوازدهم تا پانزدهم میلادی و دوره سوم تا به امروز ادامه دارد. در دو دوره اول، شیشه تا حدود زیادی كالایی مصرفی به شمار می رفت كه در رقابت با اجناس دیگری، خصوصاٌ نقره، برنز و سرامیك بود، كه غالباٌ برای تامین وسایل تجملی یك زندگی مرفه مورد استفاده قرار می گرفت. بیشتر شیشه های كار بردی كه برای نگه داری و حمل و نقل مواد دیگر به كار می رفتند، از بین رفته اند. زیرا هم صاحبانشان به خوبی آن ها را حفظ نكردندو هم جویندگان آثار باستانی در حفاری های خود متوجه آنان نشده اندو آن تعدادی را كه یافته اند به موزه های غرب منتقل نمودند.

نمونه های معمولی شیشه كه در دوره های اولیه ساخته شده اند، شامل شیشه هایی است كه برای مصارف علمی و پزشكی به كار می رفتند، مانند ظروف تقطیر،فنجان های شیشه ای برای خون گیری از بیماران و ظروف مخصوص اندازه گیری دقیق و وزن كردن مایعات و اجسام دیگر، شیشه های مخصوص عطریات و لوازم آرایشی جزء گروه دیگری هستند كه شامل گلاب پاش، قمقمه، و ظروف مخصوص روغن، خمیر و مرهم می باشند.

ظروف پذیرایی، بزرگترین گروه ظروف شیشه ای هستند كه عبارتند از بشقاب، كاسه، بطری جام و پیاله برای صرف غذا و آشامیدنی ها. صنعت ساخت شیشه برای پنجره ها. به صورتی كوچك و پراكنده وجود داشت.در خانه های قدیمی آسیای شرقی، شیشه وجود نداشت. و تنها ندرتاٌ در مساجد و مكان های عمومی دیده می شد.

صنعت شیشه سازی پیش از آن در كشورهایی كه بعدها قسمت مركزی امپراطوری اسلام را تشكیل دادند وجود داشت. مصر و سوریه قرن ها تولیدكنندگان اصلی شیشه به شمار می رفتند و در ایران پیش از اسلام نیز، شیشه های بریده شده و ظریف به نحو استادانه ساخته می شد. صنعت شیشه سازی ادامه یافته و گسترش پیدا كرد. و روش های جدید شیشه سازی نیز به تدریج رواج یافتند. به عنوان مثال، استفاده از (میله مخصوص شیشه گری)برای نگه داشتن یك شیء شیشه ای پس از جدا شدن از رواج یافته و شكل محصولات شیشه ای كم كم تغییر یافت. با وجود این انقلابی در صنعت شیشه گری به وقوع نپیوست.

 

گسترش شیوه ها

 

در این میان، موضوع حیرت انگیز، ظهور شكل ها و طرح های تزئینی مشابه در مكان هایی مانند شمال آفریقا تا شرق ایران است كه صدها كیلومتر دور تر از این مراكز قرار داشتند. علت این امر، حلقه های ارتباطی تجاری است كه توسط بازرگانان كشور های اسلامی اداره می شد و این افراد، دور افتاده ترین نقاط امپراطوری اسلامی را به یكدیگر مرتبط می سا ختند. در شهر های بزرگ خاور میانه، محصولات تمامی امپراطوری اسلامی در معرض فروش قرار می گرفت. و این یكی از راه های انتقال و گسترش شیوه های تولید محصولات به شمار می رفت. یك یاز راه های دیگر، حركت خود صنعتگران بود كه گاهی به علت بی نظمی های اجتماعی یا جنگ به مناطق توسعه یافته تر مهاجرت می نمودند. به همین دلایل، گاهی نمی توان با اطمینان خاطر اظهار نمود كه یك شیوه خاص برای اولین بار در كدام مناطق رونق یافته و یا یك شیء خاص در كجا ساخته شده است.

بازرگانان با مناطق بسیار دور دست نیز تبادل كالا انجام می دادند و شیشه به اروپا، چین و ژاپن نیز راه یافت. شیشه گران اسلامی با محصولات فریبنده و خیال انگیز خود، توجه تمامی دنیا را به سویث خود جلب نمودند تا آن كه در قرن پانزدهم، كارگاه شیشه گری و نیز، این صنعت ظریف را گسترش دادند. ما شاهد رشد و توسعه شیوه های تزئینی در اولین قرن دوران اسلامی هستیم. ساده ترین ظروف با دمیدن در شیشه داغ شكل گرفته و سپس لبه های ظرف پیچانیده شده و شیارهایی به دور آن زده می شد. از قالب برای شكل های پیچیده تر و یا تكرار یك طرح به صورت نقش برجسته استفاده می شد. ،كه در این موارد، هنر اصلی از آن فردی بود كه قالب را می ساخت و نه شیشه گر.

تزئین ظروف با قالب فشاری و انبر (گیره)راهی بود كه شكل دادن سطح شیشه با دست را كمی آسان تر سازدو تراشیدن شیشه با نوك الماس و سائیدن آن با چرخ، جلوه های خطی را بر روی شیشه بوجود می آورد، ولی برش با چرخ، زیباترین روشی است كه با آن می توان جلوه های بسیاری را، از طرح های خطی ساده گرفته تا طرح های خطی ساده تا طرح های نقش برجسته عمیق (شكل 29)و از برش های مورب تا نقوش برجسته متصل و بهم پیوسته را با آن بوجود آورد. شیوه های ساخت یا تزئین ظروف هر چه كه باشد، كپی كردن شكل ها و طرح ها از مواد دیگر، بسیار به چشم می خورد. به كار بردن طرح ها و الگوهای برگرفته از ظروف نقره و برنز، در ظروف اولیه شیشه ای بسیار متداول بوده اند. در حالی كه حكاكی بر روی سنگ هایی مانند عقیق و كریستال باعث الهام بخشی در برش با چرخ بوده است.

]نقاشی با رنگ های لوستر- كه نوعی رنگ درخشان نقره ای است) یكی از نوآوری های دوران اسلامی است كه ممكن است شكل پیشرفته ای از نقاشی با لعاب و مینا بر روی شیشه باشد كه در میان رومی ها رواج داشته است. رنگ های درخشان و متالیك لوستر باعث تغییر شكل ظروف معمولی به اشیایی تجملاتی گردید.

 

تزیین با مینا كاری

 

به نظر می رسد صنعت شیشه گری در ایران از قرن دوازدهم به بعد، رو به زوال نهاد. از سوی دیگر در سوریه و مصر، شاهد تحول و دگرگونی در این صنعت هستیم. در دوره های اولیه، ساختن سطح شیشه با دست بیشتر مورد توجه شیشه گران بود، در حالی كه در این زمان، توجه آنان بیشتر معطوف به تزئینات نقاشی می گردید. شیشه هایی كه بر روی آن با لوستر نقاشی می شد، كم كم به تزئینات زراندود و سپس تزئینات میناكاری گسترش یافتند. رنگدانه های میناكاری از طریق سائیدن شیشه های رنگی درخشان یا مواد معدنی در روغن بدست می آمدند. سپس این مخلوط بر روی ظرف شیشه ای نقاشی می شد. آنگاه ظروف شیشه ای نقاشی شده، مجدداٌ درون كوره حرارت می دید تا رنگ ها به سطح شیشه محكم بچسبند. رنگ های مینای قرمز، آبی، سیاه، سبز، سفید و زرد، گاهی با طلا مخلوط شده و شیشه گران با آن ها آثار برجسته ای می ساختند. ظروف شیشه ای اسلیمی معمولاٌ درون قاب یا حاشیه ای جای می گرفتند و بر روی آن نیز كتیبه ای نوشته می شد، كه گاهی نام سلطان و یا درباریان در آن به چشم می خورد. جام ها و بطری هایی نیز یافت شده اند كه بر روی آن تمثال ها و تصاویری نقاشی شده اند. این اشیاء بسیار گران قیمت می باشند و در كشور های خارج از سرزمین های اسلامی نیز مانند چین و كشور های اروپایی به دست آمده اند. جامی افسانه ای به نام «ماجرای ادنهال

]در اواسط قرن سیزدهم كه در سوریه ساخته شده و به زودی به اروپا راه یافت، همچون گنجینه با ارزشی كه متعلق به یك شوالیه بوده و می بایست پس از جنگ های صلیبی به سرزمین اصلی خود بازگردد، در پوششی چرمین محافظت می شده است. این اثر، سال به خانواده تعلق داشته است كه از اهالی ادنهال در شمال انگلستان بوده اند.

چراغ هایی كه برای مساجد و اماكن مقدس در سوریه و مصر ساخته شده اند، دسته مهم ودیگری از شیشه ها

را تشكیل می دهند. در موزه اسلامی قاهره، مجموعه كاملی از چراغ های متعلق به قرن سیزدهم تا پانزدهم میلادی وجود دارد. آخرین چراغ این مجموعه، طرحی قدیمی دارد، ولی به طور مشخص در ونیز ساخته شده است. در قرن پانزدهم میلادی، صنعت شیشه گری اسلامی رو به افول نهاده و محصولات تجملی از ونیز به كشورهای اسلامی وارد می شد كه البته اشیاء شیشه ای در میان این محصولات كمتر به چشم می خورندو علت زوال صنعت شیشه گری اسلامی هیچگاه به طور صحیح توضیح داده نشده است. برخی علت آن را نابودی شهرهای سوریه توسط تیمور در اوایل قرن پانزدهم می دانند و برخی دیگر كاهش قیمت اشیاء شیشه ای ونیزی در بازارهای محلی و استقبال از آن ها را سبب این امر می شمارند. آن چه مسلم است، این صنعت ظریف در قرن های بعدی در تمامی جهان اسلام رو به زوال نهاده و از بین رفت.

 

در آخرین دوره اسلامی، عموما شیشه از اروپا به كشورهای اسلامی وارد می شد. شیشه ها در ابتدا از كارگاه شیشه گری ونیز و پس از آن از بوهم (آلمان) كه صادرات خود به كشورهای اسلامی را به سبك اسلامی می ساختند، وارد این كشورها می شدند.

 

شواهدی از ساخت شیشه در جهان اسلام در این دوران وجود دارد، كه متعلق به قرن شانزدهم تركیه وقرن هفدهم ایران است. البته این شیشه ها چندان ظریف نیستند و به خوبی نیز حفظ شده اند، به همین علت بسیاری از شیشه ها از بین رفته و ناشناخته باقی مانده اند. مداركی دال بر ساخت ظروف و پنجره های شیشه ای در تركیه در قرن شانزدهم و اشتغال مردم استانبول به ساخت ظروف و بطری های شیشه ای در قرن هفدهم وجود دارد. ژان شاردن، جهانگرد فرانسوی قرن هفدهم در سفرنامه خود نوشته است كه ایرانیان سالیان دراز با هنر شیشه گری آشنا بوده اند سال ها پیش از آن كه یك شیشه گرفقیر ایتالیایی این هنر را در ایران مجدداٌ رواج دهد. و می گوید بیشتر شیشه ها پر از تَرَك بوده و رنگی متمایل به خاكستری داشتند. جهانگرد دیگری به نام ژان باپتیست تاورینه كه در قرن هفدهم به ایران سفر كرده، در سفر نامه خود چنین می نویسد: «در شیراز، بطری های شیشه ای بزرگ و كوچك زیادی وجود دارد كه برای نگهداری گلاب و عطریات به كار می روند. همچنین ظروف شیشه ای بزرگتر برای جمع آوری شور و ترشی ساخته می شود كه این مواد غذایی را به جاهای دیگر نیز صادر می كنند.»گویا تنگ های بزرگی هم برای صادر كردن شراب معروف شیراز مورد استفاده قرار می گرفته اند. امروزه، این ظروف كاربردی، باقی نمانده اندو نمی توان با اطمینان كامل هیچ یك از شیشه ها را متعلق به قرن چهاردهم و پانزدهم و منسوب به آسیای میانه دانست

در قرن نوزدهم میلادی، تحت تاثیر جنبش های ملی و ارتقاءصنایع و هنرهای بومی و همچنین به علت تاسیس هنرستان ها و كالج هایی به شیوه اروپا، تلاش هایی برای احیای مجدد شیشه گری صورت گرفت كه موفق ترین ان ها در ایران بود و با كمك اروپاییان این صنعت نیرومند پای گرفت. بهترین محصولات متعلق به این دوره، عطر پاش های زینتی است. كه با توجه به نقاشی مینیاتوری قدیمی شكل گرفته اند. اروپاییان این تزئینات را «خارجی»می نامند و بسیاری به آن ها علاقمند هستند. البته به اشتباه این محصولات را متعلق به قرن شانزدهم میلادی می دانند.

به نقل از: persiancivilica.mihanblog.com

 افزودنی تبدیل گچ به سیمان